قوله تعالى: إن الذین کفروا.... ایشان که کافر شدند (و نعمت خداى بر خود بپوشیدند) لنْ تغْنی عنْهمْ أمْوالهمْ و لا أوْلادهمْ من الله شیْئا بکار نیاید و سود ندارد ایشان را مالهاى ایشان و نه فرزندان ایشان بنزدیک خدا هیچیز، و أولئک همْ وقود النار (۱۰) و ایشان آنند که بایشان آتش افروزند (فردا).
کدأْب آل فرْعوْن همچون عادت و شأن آل فرعون و الذین منْ قبْلهمْ و ایشان که پیش از ایشان بودند، کذبوا بآیاتنا دروغ گرفتند سخنان ما، فأخذهم الله بذنوبهمْ تا پس فرا گرفت خداى ایشان را بگناهان ایشان، و الله شدید الْعقاب (۱۱) و خداى سخت عقوبتست (و سخت گیر.)
قلْ للذین کفروا (جهودان و مشرکان) را گوى ستغْلبون آرى باز مالند شما را ایدر (و باز شکنند) و تحْشرون إلى جهنم و فردا شما را بسوى دوزخ انگیزانند و بئْس الْمهاد (۱۲) و بد آرامگاههایى است (دوزخ دوزخیان را.)
قدْ کان لکمْ آیة شما را شگفتى بود (سخت نیکو،) فی فئتیْن الْتقتا دو گروه که هم روى شدند و هم دیدار، فئة تقاتل فی سبیل الله یک گروه کشتن مىکردند در پیدا کردن راه بخداى. و أخْرى کافرة و دیگر گروه کافران بخدا، یروْنهمْ مثْلیْهمْ (این گروه مسلمانان گروه کافران را) مىدیدند بشمار دو بار چند خویشتن، رأْی الْعیْن بر دیدار چشم آشکارا و الله یوید بنصْره منْ یشاء و خداى نیرو میدهد او را که خواهد بیارى دادن خود، إن فی ذلک لعبْرة لأولی الْأبْصار (۱۳) در آنچه شما دیدید عبرتى است بینایان (و خردمندان) را.